Acýlarýmý yüklendim sýrtýma Koyuldum ince ve uzun bir yola Az gittim, uz gittim Mecnun’a döndüm Feryadýmý býraktým saða sola
Çöl dedikleri dað tepe her yer kum Benim çölüm Leyla’sýz kalan yolum Bir deli âdem Mecnun dedikleri Bencileyin çölde bulur bir yudum
Her bir tepenin ardýndaki giz sen Rüzgârla birlikte hep göçüp giden Mecnun’un seraba düþtüðü anda Kalbe görünür Leyla her tepeden
Aþtým çölleri bulamadým çare Kum misali bu gönlüm pare pare Akýl dedikleri nefse düðümlü Ben aklýmý yendim de düþtüm yâre
Dokundum Leyla’ya açýldý perde Leyla bin oldu görüldü her yerde Güneþle konuþtum gitmesin diye Tan vakti, ayrýlýk dönüþtü derde
Yol üstünde bir virane hansýn sen Gelip geçen gariplerden biri ben Leyla dedik, sustuk, kapýna geldik Aþk umduk, kefen giydik yar elinden Sosyal Medyada Paylaşın:
notes Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.