ne kara kýþlar geçti
gelmedi bahar mevsimler mi deðiþti
yokluðuna alýþamadým bir türlü
hasret kaldým o içten gülüþüne
bir kuþ olup da gelebilsem yanýna
aramýz derya deniz
sana çýkan tüm yollar çýkmaz bir sokak
her köþebaþýnda çözülür dizlerimin baðý
deðiþen bir þey yok senden baþka
duygularým olmuþ kör düðüm
her yeni günde yanýmda olmaný isterim
gözlerim arýyor mum ýþýðýnda seni
dinmez gözlerimin yaþý çaðlar nehir gibi
duygularýmýn katili sensin
akan gözyaþlarýmýn her damlasýnda
sessizce kazýlýr kabrim derince
ölmek deðil beni korkutan
senin yokluðundur karanlýklara iten
acýlarýmý harmanladým gömdüm senin yerine
her sitemim sanadýr ey sevgili
sen gittiðin günden beri
unuttum gülmeyi
doðmuyor güneþ eskisi gibi
sarýyor etrafýmý kapkara bulutlar
sensizliðin girdabýnda boðuluyorum
söyle hangi yalan deðiþtirir
sana olan sevgimi
hani biz birbirimize hiç yalan söylemeyecektik
ne kadar da rahattýn kýzarmadý mý yüzün
hiç bir þey için vakit geç deðildir
yapýlan hatalar tekrarlanmasýn yeter ki
asma yüzünü baþýn öne eðilmesin
yaklaþ gözyaþlarýmýz birbirine deðsin
tut ellerimi sýmsýký býrakma sakýn
düþlerimiz artýk gerçeðe dönsün ...
Refik
19 . 01 . 2015
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.