İstanbul Gibisin Yâr

Erguvanlar açýlmaz senden uzak iklimde.
Suzinak þarkýlarda demirli gönlüm kýrýk.
Hiç mi mecal kalmadý hurufattaki imde.
Kelimeler periþan hecelerde hýçkýrýk.
Tam hüzün mevsiminde Ýstanbul gibisin yâr.
Ben tebessümü bilmem seninle güler aðyar.


Billur sesin silindi hatýra atlasýndan.
Gamzenin ýþýltýsý kayboldu hayalimde.
Baþkalarý kanýyor aþkýn altýn tasýndan.
Benim aklým ve gönlüm silinmiþ bir takvimde.
Tam hüzün mevsiminde Ýstanbul gibisin yâr.
Ben tebessümü bilmem seninle güler aðyar.


Ansýzýn çýkýp gelsen bir çay demlesek senle.
Berraklaþsa bakýþýn cama yansýsa yüzün.
Avunsa kýrýk gönlüm hüsnündeki desenle.
Son mukimi biz olsak çay mevsiminde güzün.
Tam hüzün mevsiminde Ýstanbul gibisin yâr.
Ben tebessümü bilmem seninle güler aðyar.


Ýstanbul gibisin yâr þarkýlarda þen þakrak.
Titreyen yüreðimin þekvasý sükut misal.
Bir gül düþsün bahtýma onu sen göðsüne tak.
Kafdaðý ikliminden süzülsün sýrlý masal.
Tam hüzün mevsiminde Ýstanbul gibisin yâr.
Ben tebessümü bilmem seninle gülsün aðyâr.
18.01.2015 Ýbrahim Kilik

Sosyal Medyada Paylaşın: