þimdi uzaklardasýn ya bana ne sesini duyabiliyorum ne de gözlerine bakabiliyorum eskisi gibi ellerin bile uzak bana tutmam için uzaklardasýn ya yanar yüreðim derinden güneþlerim desen bulutlarýn arkasýnda ay ve yýldýzlar geceme eþlik etmiyor denizler kýyýlarý neþe ile vurmuyor martýlar uçuþmuyor artýk gökyüzünde þimdi uzaklardasýn ya yüreðim sahipsiz bir öksüz çocuk gibi boynu bükük gülen gözlerimin yerini yaðmurlar aldý dinmek bilmiyor saðanak saðanak yaðarlar hiç düþünmemiþtim sonumuzun ayrýlýk oluþunu bekledim geliþini baharlarým gelecek gibi gönlüm hep kýþlarda kaldý gelmedi yazým gibi þimdi uzaklardasýn ya gönlüm beklemekle geçti 11.1.2015
sevil gül özçelik
Sosyal Medyada Paylaşın:
gündüzün karanlığı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.