Ş A H İ T - I

Duydum, mahkeme kurmuþ, cümlelerin mimarý
Vay o Hâkim Savcýya, sert kayaya çattýlar
Kafiye Þahit olmuþ, Uyak kararýn ar’ý
Konu Þiir’miþ meðer hemen terse yattýlar

Altýn divit kalemi, almýþ biri eline,
Yazmýþ üç gül bir çiçek, ne geldiyse diline
Adýna þiir demiþ, ama þu da biline
Þairinde aþýna, soðuk suyu kattýlar…

Her þeyde edep gerek, saygý sevgi esastýr
Cinse göre deðiþmez, bunlar insana hastýr
Lakin ýsrar etmeyin, büyük koz kupa astýr
Ýkiliyle rest çekip, ne var ne yok sattýlar…

Otuz yýldýr yazsam da hala oldum diyemem
Besmelesiz sofrada, haram lokma yiyemem
Hukuk libas gibidir, bol geleni giyemem
Hak’tan uzak Hâkimler, cübbesiyle battýlar

Biri oldun deyince o da oldum sanýyor,
Alkýþ tutup övene nefsi kayýp kanýyor
Heceye kibrit çakmýþ ayak uyak yanýyor
Bir ateþ kor olmuþken þairleri attýlar..

Bilen bilir, bilmeyen, yorum yapar yerinden
Ýz býrakmaz kimisi, yürür gider derinden
Kesseler harf deðiþmez, vazgeçer de serinden
Gerçek yazan ÞAÝR’Ý, unutup da gittiler..

Ýþte durum Hakim Bey, yazýyor kalem alan
Gönül mahkememizde, olmadý idam olan
Hoþgörüye tavizdir, diyen varsa ki yalan

AVCI der edebiyat, deryasýnda yittiler
SATIRLAR ARASINDA, ASIL ONLAR BÝTTÝLER

OSMAN AVCI -2015

Sosyal Medyada Paylaşın: