Seni saçlarým aðarmadan tanýmak isterdim. Beyhude geçen gençliðim öfkeli bana. Yýldýz olurdum, güneþ olurdum yoluna. Birlikte aðlayýp birlikte gülerdik, Hüzün nedir bilmezdik belki de. Rüzgar gibi bakar, Deniz gibi sarardým seni. Ama þimdi iþte elli yedisindeyim.
Saçlarýn akýnýn her telinin cefasýný bilir misin? Bilir misin bir ömür yalnýzlýðý? Hüzün basýnca gecelere Kar kasýp kavurur ortalýðý. Anlatmak istersin derdini, Kimseler duymaz seni. Bir bir uçar elinde tuttuklarýn. Gündüz geceyi ararsýn. Gece gündüzü sorarsýn.
Dersin ki bekleyerek, Kapatayým gözlerimi bir daha açýlmasýn. Tanrý bile sevmez seni, Almaz yanýna. Melekler uzaktýr kapýndan. Taparcasýna dil dökersin umuda. Ýçin yanar, Aðlarsýn. "Omzunda yorgan, elinde torban" Gezersin diyar diyar.
Bir aðaç, tek bir aðaç. Bir ýhlamur yoldaþýn olur. Kokar içine içine. Mevsimlerin emekçisi olursun. Her mevsim yenisinin yolunu gözleyerek. Orakçý sen. Çapacý sen. Irgat sen. Ne zordur bir bilsen.
Hep hiç olmak var olmamak. Susmak saatler boyu. Kendinle konuþmak sonra. Lambayý söndürdüðünde, Ýçin ürperir üþürsün. Korkarsýn belki ölümden. Korkarsýn yalnýz yakalayacak diye.
Ýçindeki eyvah çýðlýklarýyla, Çaðýrýrsýn sevdiklerini, Ama duymazlar seni. Soymazsýn giydiklerini, Gün eskimesin diye. Bir müddet ýzdýrap çeker. Sonra uyursun. Bir musiki tadýnda olur mu ki Doðan yeni gün. Belki de yarýn. Belki de yarýn kadýným.
Þiir ve Yorum Mehmet Fikret ÜNALAN Sosyal Medyada Paylaşın:
UNALAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.