anne

Ýlk çýðlýklarýmý attýðýmda ne olacaðýný bilmiyordum.
Çok korkuyordum.
Yok muydu elimi tutacak olan?
Daha çok baðýrýyordum.
Bir el dokundu elime.
Ýlk dokunuþuydu bana.
Devamý gelecek miydi? bilmiyordum.
Ürkektim çok ürkek.

Ürkekliðim sesime yansýyordu.
Etrafýmý kuþatan bir þeyler vardý yalnýzlýk dýþýnda.
Hissettiðim halde anlayamadýðým, korkumu perçinleyen
Kapana sýkýþmýþ gibiydim, nefes almak bile acý vericiydi
Düþünecek gücü bile bulamýyordum

Bir ses duydum sonra
Merhaba dedi aðlamaklý ve yorgun
Ama sýcacýktý sesi
Sarar sarmalar gibi

Bir þey hissettim o anda
Beni benden aldý sesi
Gülmek istiyordum ama bunu bilmiyordum ki
Gözyaþým ile cevap vermek istedim
Duy istedim anla, sev beni
Sýcacýk yanýna al istedim

Dudaklarýmda kimsenin bilmediði kelimeler
Döküldüler birer birer
O dedim anlar beni
Yalnýzým dedim
Kimsesizim sar beni
Sar ve býrakma beni

Sana ne demeliyim bilemedim
Ad koymak gerekli mi?
Onu bile kestiremedim
Býraktým her þeyi bir yana
Kapýldým rüzgarýna

Çünkü sen benim meleðimdin
Yarenimdim
Sevdiceðimdin
Sonradan öðrendim adýný
Anne dendiðini

Sosyal Medyada Paylaşın: