Topraðýn kokulu çiçekleri, Islak ve kokusuz bu mevsimde. Servet yatýyor gelecek bahara. Suskun diller ve yürekler, Acýmasýz Ocak günlerine mahkum. Ne zor dolaþamamak yýldýzlarýn parýltýsýnda. Ya mavi buðulu akþamlar, Bir emanet ki Grileþen göðün altýnda.
Gökten denize inen güneþ, Bir kere gösterse yüzünü utandýracak. Martýlar un ufak kumsalda ekmeksiz. Ey beni kahreden yar! Ey hatýralar perisi! Geceler aramýzda bir duvar. Bekle... Bekle gelecek bahar.
Nice gözler yaþarýr, Nice aðýtlar akar sessizce, Bir kaval ezgisine. Bir çoban ki köyümde Elleri çatlamýþ gözleri donuk Sesi titrer selam verirken. Böyledir ikimizin aþký, Ezgili, donuk ve titrek... Böyledir bizim sevdamýz.
Bir ürperiþi acýya gark etmek var ya. Bir parçadýr hayat manzarasýndan. Say ki közdü Kül oldu, Uçtu deli rüzgârlarda. Mevsim yaðmurlarýna karýþtý hayaller. Sen orada içini çekerken Ben neler çekerim bilsen. Üþüdü gitti yüreðim sokak çocuklarý gibi. Ay ýþýrsa, hayalin eriþecek. Belki kurtaracak beni.
Bir ikinci bahar tutturduk, Birincisini görmüþ gibi. Ýskelenin sönmüþ fenerleri, Yazý bekliyor yanýp, yakýlmak için. Sahilde bir liman artýðý. Yýkýk dökük balýkçý meyhanesi. Ne çok karýþtý her þey þairin kaleminde. Hepsi bahara özlem, Hem de ilkine. Ve sana özlem sevdiðim. Sana özlem.
Mehmet Fikret ÜNALAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
UNALAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.