Bilinmezlik Kabı
Kulak ver
ama
Aklýn takýlmasýn fýsýltýlara
Gör görebildiðince yeri, taný yüzleri
Dümdüz yürü baþýn hiç düþmesin geri
Aklýn fýsýltýlar ardýndan giriverirse çýkmaza
Fýsýltýlar kesilir sessizliðe gömülür çýkmazlar
Geçmiþten ve gelecekten acý anýlarýn görüntüsü
Mutlu anlarýn kahkahasýnda
Zifiri karanlýkta parlayýp sönen yýldýzlar gibi
Yanar söner, yanar söner, yanar söner sen kaçtýkça
Týrnaklarýn parçalamaz betonu, geçmez duvara
Kahkahalarýn arasýnda çýðlýðýn Nisan yaðmurunun gelip geçen þýpýrtýsý gibi
Belki de evrenin sonsuzunda salýnan bir karýncanýn ayak sesi
Bir bakmýþsýn o koca salýncakta sensin bir sonsuzdan bir sonsuza uçan
Kayýp bir yýldýzýn peþine düþmüþsün gibi
Uzatsan elini bulup tutacakmýþsýn gibi
Ama býrakamazsýn ki korkularýnla örülmüþ ipi.
Kulak ver
ama
Aklýn takýlmasýn fýsýltýlara
Sýyrýlýp bedeninden seyrüseferdesin cihaný
Aný, dünü ve yarýný
Ýzliyorsun yokmuþsun gibi
Gözlerinin önünden akýyor zaman nehri
Bahar doðuyor yine ve sen fark etmeden yine gelip geçiyor
Kulaklarýnda sadece þen þakrak bir kadýnýn þuh sesi
Yazý son anda yakalýyorsun avuçlarýndan sýkýca tutuyorsun
Güzün ýlýk yeli yalýyor þefkatli kollarýyla yüzünü
Kayýp gidiyor o da ellerinden.
***
Sanki yabancý BÝR YOLCU zaman
Dur duraksýz geçip gidiyor iþte
Ýçindeki kederden midir ki
En çok kýþtan GERÝDE KALAN anýlar
En çok o oyalanýyor deþip giderken yüreðini
Vardýklarý yer, SON DURAK GEÇMÝÞ yaþanmýþlýklar þehri,
Anýlarý yiyip tüketen bir ZÝNDAN
Kum misali akýyor yine ZAMAN
Bilinmezlikler kabýndan.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.