Yokluğun Savaşçıları

elini göster dedi
ne var ne yok anlattým ona
hepsi bu mu deyince
ipini çektim rüyamdaki rüzgarýn

yokluðun savaþçýlarý sordu
kaç para eder kalbinizdeki sevgi
þu çocuðun elbisesi kadar
ya da sýðmýyorsa göðsünüzdeki telaþ
gücünüz tükenecekmiþ gibi sarýlýp
katlana biliyorsanýz hayata
iþte o kadar

sabah aðlamalarý
basit þeyler bizim içindi
soðukta kuþ üþür gözlerime bakar
dili çözülen kýþ esintileri
baðrý sýcak hisler akar
bulutlara yalvarýrým

belki o incecik yerde sonsuzluðun anlatýldýðý
karar vermeye hevesli talihimiz
diz çöküp daðýlan umutlarýný toparlamaya çalýþýyordur
adým atacak yeri kalmayanlar için
yalvarsak bir nefes daha

neden duvarlarla konuþuyorken anýmsýyorum kendimi
oysa ucunu kaçýrdýðým bir saçmalýktan bahsedecektim
inerken o kýsalmýþ yoldan sapan
aðzýmýn dilsiz yumruðundan

iþte çattý vakti yüzleþmenin
eðri geceler geldi gelecek
ne yolu yokuþ bir çýkýþtýr þimdi
ne de hiç bir þey
ruhumu sýkan bu yorgun aðrýya dayanabilmek.
















Sosyal Medyada Paylaşın: