Kar beyaz, orman beyaz gökyüzü bile beyaz
Muta nikâhý kýymýþ beyazla keskin ayaz.
Boyunlarý bükülmüþ uzun boylu çamlarýn
Belli beli aðrýyor kar altýnda damlarýn.
Zýplayarak koþuyor karlarda birkaç serçe
Ýzi kalýr mý sanýr yere atýnca pençe?
Rüzgâr nereye gitmiþ neden bu kadar sessiz?
Çýð mý düþmüþ üstüne kalmýþ mýdýr nefessiz?
Haþmetinden utanmýþ bahçeyi saran duvar
Sanki pelerin olmuþ üzerine yaðan kar.
Saati mi bozulmuþ doðmadý güneþ ana
Bize hiç acýmaz mý derman olaydý cana…
Doða zevkle saklamýþ dünyadaki kirleri
Taþlardan uzak tuttu bu sefer þiirleri.
Bu gün belki son günüm kar giyinmiþ Kürtün’de
Anýlarý kalbimde yeri baþým üstünde.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
AFFET BABA DESEM Kİ... KARA GÖZLÜM RİCA EDERİM BAYIM YAKARIŞ SAÇLARIN, AH O SAÇLARIN! HEY BİNGÖL, YAYLA DERE! SARMAŞIK VEZN-İ AHAR MEHMET’İM