Şengal

1.

Daðlarýn çýrpýnýþýydý onlar það það
Göðe doðru uzanýyorlardý ölü sað
Ýstila edilmiþti baharda o gül bað
Ve kolsuz ve bacaksýz ve gözsüz

Ölüm alçak ölüm kalleþ ölüm rezil
Ölen ölmüþ kalanlar ölümden rezil
Aç çaresiz katledilemedi o menzil
Ve vicdan ve merhamet ve namus

Ve þeytan sýyrýldý urbasýndan çýkýp
Göðe doðru diz çöktü kendini yýkýp
Avuçlarýný ihtirasla açýp yukarý sýkýp
Ve ‘’eþhedü enla ilahe illallah’’ deyip

2.

Bu kaçýncý ölüþüm, kaçam
Sübyan elinde paralandý paçam
Kanatlarým yok ki takýnýp uçam
Kör býçaklardayým param parça

Yanýp yakýldým yüreðimde ah
Yine sesim yere göðe bu sabah
Döküldü kanlarým yollara eyvah
Kör býçaklardayým param parça

Kudurmuþ kuduz aç haramiler
Dünyanýn dört bir yanýndan geldiler
Halkýmýn topraðýmýn üstüne çöktüler
Kör býçaklardayým param parça


Ahmet Coþkun
Sosyal Medyada Paylaşın: