Efsunlu Ses

EFSUNLU SES

Konuþtu bozkýrýn derdi cefasý,
Daðlarda kardelen açmýþ diyordu.
Kargalara düþtü gülün sefasý,
Bülbüller yuvadan uçmuþ diyordu.

Kendinden geçerek yere eðrildi
Dikleþip de birden sonra doðruldu
Öteden bir sesle türkü çaðrýldý
Bu diyardan huzur kaçmýþ diyordu.

Yokuþu týrmanýp düzde gezerek,
Rüzgârla savrulup göðe sýzarak,
Kendi heybetiyle bize kýzarak,
Mü’minler kederden içmiþ diyordu.

Ne can uykusunda, ne sessiz seda,
Uzunca çekerek varlýða veda,
Ölümü yazmýþtý kadere Hüda,
Birileri kefen biçmiþ diyordu.

Kuran ile zengin olan kesesi,
Çýkarýnca birden bitti tasasý,
Yankýlandý Gökte Hak’kýn yasasý,
Mü’minler Cennete göçmüþ diyordu...

AYÞE GÜL YILDIRIM
Sosyal Medyada Paylaşın: