Ýþ dönüþü yavaþlayan adýmlarým sürüklemiþti beni beton duvara dokundum durubilitesine ortak yönlerimize baþýmý aðýrca kaldýrýrken düþündümde artýk uzun uzun bakabiliyordum insanlara etrafa
bilmiyordu hiçbiri her defasýnda yaklaþýldýkça bana milyon kilometrelerce uzaklaþtýðýmý nasýlsa ýþýk hýzýyla atmosferi aþýpta yýldýzlara aya ve uydulara dokunabildiðimi kalbim þaþkýn olsada
Sana diyorum, farkýnda olma durumum! Geri çek beni
elim beton soðukluðunda hala neleri deðiþtirmiþtim ben yani gerçekten? Verdiklerimi toplasam bir buket olur muydu varlýða?
ne kalmýþtý yetememezlik duygusuyla veda etmekten baþka dünyaya yarým kalan bir þiir tadýnda
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kutup Işığı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.