2268 II: Altın sarısı kum

Her yanýmýzýn kýrýldýðý bir akþamdý
Oraya buraya vurula vurula yýpranmýþtý bedenlerimiz
Aynaya baktýktan hemen sonra içeri kaçýp gözyaþý biriktirdim mendilime
Birileri mi haksýzdý ”Niye hep biz” leri yaþatan?
Bilinçaltýmýz mýydý en derinden kanatan?
Korkuyordum
Korkuyordun
Korkuyordu
Her düþen eninde sonunda nasýl ayaða kalkmak zorundaysa ben de öyle kalktým
Sen kalkmadýn, ben kaldýrdým seni
minik ellerin soðuktu sanki
olsun

Darmadaðýlan paramparçalarýmýzý topladým

Sessizliðin sesini avaz avaz kim açmýþsa kapattým
Bilirsin sevmem, havalandýrmadan gelen uðultunun inlemesini
Sýmsýký sarýldým
Sarýldýk

Duvarýn oynak tuðlasýnýn ardýnda
siyah bir kutu vardý
Tozunu aldýk, açtýk kapaðýný

Eskileri karýþtýrýrken içinde
plastik bir þiþe bulduk
Seninle, bir elin bir elimde
Nereye sýðsak þimdi biz bu sevinçle?

Þiþeyi aldýn
Gözlerinde pýrýltý
yüzünde kocaman bir gülümseyiþle


Ben þiþeye bakýyorum sense içindekine
Kardeþinde yanaþtý yaramazca
Bilirsin
herþeye meraklý kahramanca


Gözlerimiz patlarcasýna
”Sihirli olmalý!” dedik hep bir aðýzdan!

Tane tane döktüm altýn sarýsý ince ipek kumu
avuçlarýnýzýn en içerisine

Bu kum ki ta Cojibar’dan
Hemingway’in yaþadýðý topraklardan
yoldaþ Tamara nýn her dile destan
Che Guevara’yla kurtardýðý o uzak adadan

Bu kum güçlendirir, direndirir
Ölümle pençeleþtirir
Her kazaya karþý korur
Kazandýrýr, yükseltir
Hem ben yerinide biliyorum
Gider buluruz tekrardan

Hemen bir hazine haritasý çizdik
Yolunu yordamýný belirledik
Bulmalýydýk o kýzýl gemiyi
Ne kadar istiyorduk okyanuslarý geçmeyi

Ama ilk önce iyileþmeli
Büyümeli
Büyütmeli
Durmayan yaðmuru dindirtmeli
Bir bulabilsek el fenerini
Bizim için þimdilik yeterli

Sosyal Medyada Paylaşın: