ÜZÜLME

Gönül denen kuyu da bir damlacýk yaþ kaldý,
Varsýn o da kurusun pýnarýn var üzülme.
Kuru otlar için de, kurumuþ bir baþ kaldý,
Hazan vursa yapraða, çýnarýn var üzülme.


Baðýmda gonca güle baykuþlar bindirilmiþ
Güllerimin kokusu dikene sindirilmiþ
Her cai yanan bülbül dalýndan indirilmiþ
Rengi solsa güllerin baharýn var üzülme .

Beton deðil, topraktan kuruldu koca bir dam,
Beyaz deðil duvarlar, neden karanlýk odam,
Bilmem hangi hesabý yanlýþ yaptý bu adam,
Sana kaderi çizen mimarýn var üzülme.

Kapýda ki mezarcý ölüm belgesi sordu,
Benden önce tabutun mýzrak gölgesi durdu,
Nerede bu meftanýn þimdi bölgesi yurdu,
Küllerin savrulduðu hisarýn var üzülme.

Her yer tellal, pazardan gelen dayak sesleri,
San ki bu gaiblerden gelen ayak sesleri,
Örümceðe dolanmýþ kandillerin hisleri,
Beni derinden yýkan nazarýn var üzülme.

Belki bir saray düþer belki yalý birine,
Gelmez ki senden giden koysan eski yerine,
Dillerin düðümlenir kýzarsýn kaderine,
O topraða can veren bir varýn var üzülme.

Pusulasýz bu rüzgar neden tersine döndü,
Farkýndamý deðilsin hasat mevsimi dündü,
Tüm hesablar kapanmýþ böyle nasýl bir gündü,
Gün varsa da ne çýkar yarýnýn var üzülme.

Belki bir derya olur akan yaþlarýmýzdan,
Belki bir hisar olur kýrýk taþlarýmýzdan,
Belki bir bahar olur soðuk kýþlarýmýzdan,
Evim barkým yok deme, mezarýn var üzülme

HARUN YILDIRIM
Sosyal Medyada Paylaşın: