gecenin en tenha karanlýklarýný yazýyorum içimde yeniden
yaþýyorum evet belki sensiz tek baþýma
ne kadarýna yaþamak denilirse bunun
yalnýzca o kadarý geçip gidenlerin ardýnda
her gün biraz daha yalnýzlaþýrken yürüdüðüm yollar
ýþýklar var yaþanmýþlýklarda uzaklaþan seslerini özlediðim
kaybolan gölgelerin ardýnda gri bulutlar
kýþ ayazýnda kar örtüsünü çekmiþ üzerine donmuþ bir kedi
gecikmiþ zamanlarýn hüzünlü þarkýlarý belki
belki hiç býrakmamak vardý ellerini
zamansýzca uçuþan saçlarýnda rüzgarlar vardý
ýþýltýlarýyla aydýnlattýðým içimde çýkmaz sokaklar
kaybolmuþluðum þehrin sokaklarýnda
adým adým eski gülüþlerini aradýðým çocuk gözlerin
yüreðimde sýcaklýðýn vardý üþüyen ellerimde yokluðun bu gün
oysa senden baþka dileðim yoktu
kýrýk kanatlarýnda uyumak belki düþlerken bir gün birlikte uçmayý
ne yapsam ne desem hiç faydasý yok be gülüm
zamansýzdý her þeyimiz
çoktan kaybedilmiþ zamanlarda kalmýþtý ellerimiz
göz göz kanayan bin bir yaraydý gözlerimiz
belki bir yolu vardý bilemediðimiz
bir yolu ne bileyim sonunda bize çýkan
belki hiç býrakmamak vardý ellerini
düþ hýrsýzý duygu yoksulluklarý gezinir sokaklarda
tanýyamadýðýn birden fazla yüzleri yalan duvarlarýnda
gülümser ihanet bakýþlarý
içsel boþluklarý duyarsýz duygu hesaplarýnda sürüngen
çoktan yalan olmuþ bir zamanýn hatalarý
ki býrakmaz yakamýzý
oysa gücümüzü tüketmiþti o bir zamanlar
ellerimiz vardý yalnýzca tutuþan
gözlerimiz vardý ne çok ötelerden olsa da
sevgimize yalansýz bakan
þimdi unutamamak var iþte gülüm ikimiz için
bir ömrü seninle yine sensiz yaþamak belki de
zaman zaman yaþamayý anýmsamak seninle birlikte
günün karanlýklarýnda aydýnlýklarý düþlemek
gecikmiþ zamanlarýn hüzünlü þarkýlarý belki
gözlerinin yaðmurlarýnda ýslanmak eskisi gibi
yine yeni bir gün aydýnlanýyor
bendeki karanlýklarda yeni bir sensizliðe
hep düþünürüm iþte böyle gülüm
belki bir yolu vardý bilemediðimiz
bir yolu ne bileyim sonunda bize çýkan
belki hiç býrakmamak vardý ellerini …