DARMADAĞIN...

Zaman akýp giderken ellerimden
Tutamýyorum kelimeleri kanayan yüreðimden

Bir boþlukta ruhum acýdan fazla mutluluktan az
Herkesi anlarken kendimi anlamýyorum

Aklýmda gitmeler hayatýmda duraklar
Nefes almak için uðraþtýkça boðuluyorum sanki

Kalbimin acýdýðý gönlümün üþüdüðü bir toprakta susuz
Terk edilmiþ bir þehirde kayýp gibiyim

Zindan karasý yalnýzlýðýn býraktýðý
Yine boþluklardan ibaret çelimsiz bir duvar

Kendimi her aradýðýmda kendimle karþýlaþmaktan sýkýldým
Tutuklu gibiyim düþlere ziyan olmuþ günlere

Acýnýn tonlarýnda sevincin artýklarýyla yaþýyorum
Gözlerim buz tutmuþ aðlamalardan habersiz

Duygularým alýp baþýný giderken
Öylece bakmak yerine sýmsýký tutunuyorum

Hüzünlerde kaybolmuþ ömrüm aradýkça kaderi
Yas tutuyor ruhum parçalanýyor bedenim

Ölürcesine yaþarken zaten yaþarken öldüðümü
Defalarca çarpýyorum yüzüme

Darmadaðýn hayallerimi topluyorum sonra
Uzaklara çok uzaklara gidiyorum,

Ardýmda umutlar aklýmda bilinmezlikler býrakýyorum!...
Sosyal Medyada Paylaşın: