Adýný diyorum... Unuttum neredeyse sana aþkým demekten. Kendi yüzümü de unuttum Aynalara her bakýþýmda seni görmekten. Bir kalp nasýl çarpar ? Nabýz kaç olmalý bilmiyorum. Yaþamak için yardan gayrý ne lazým ? Unuttum. Ve unutturdun bana sensiz ayakta durabilmeyi. Nefes alabilmeyi. Sen benden gittin kendine Ben de kendimden sürgüne... Þimdi beden anlamýný yitirmiþ bir ucube Hayal kurmak yok artýk Umut etmekse beyhude. Unuttum diyorum Neden hala var olduðumu. Ama ne zaman yok olacaðým hissediyorum. Çünkü; Kara tren yanaþmakta Dumanýný görüyorum. ______________Murat BULUT
Sosyal Medyada Paylaşın:
ŞairKalfa Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.