sen yüzünü benim kadar bilemezsin
bakamazsýn gece - gündüz
bilemezsin saç rengini
sorsam kumral dersin,
kumral kumsalý vuran
güneþ de var saçlarýnda senin!
geceler karayýlan, dolanýr boynuma
bilemezsin
ölümün rengini boðulmadan
yüz rengini
yüz rengini bilemezsin
hasreti gözbebeklerinde yutkunmadýn ki!
içtiðim sularda sen olmasan
akýp gitmezdin gözlerimden
bilemezsin ümükten geçmediðini
yalnýz su içtiðini hasretin
mercanlarýn istiridyelerin gülüþlerinden doðduðunu
dolunay’ýn istiridyelerin annesi olduðunu bilemezsin!
bir pil gibi eriyip içten içe
sokak lâmbalarý tek tek sönen bir kent gibi
karanlýklara boðulmadan, kendini yiyip
bilemezsin asla doðmayacaðýný güneþin!
týkanmadan beyninde kýlcal damarlar
mercan resifleriyle öksüz ve yetim
sularla can çekiþip, akvaryumlarý süsleyeceðini
tüketip ömrünü sessiz sedasýz
toplayýp hüzünleri yörüngesinden dünyamýzýn
bir daha gelmeyeceðini geri
...
bir kartopunun ellerinde senin
güneþi söndürdüðünü.................. bilemezsin!
Þaban AKTAÞ
Yayýnlanmýþtýr. Düþlük, Sayý-1