Zaman öðütüyor ne varsa Ýnsandan geriye kalan Nefsin kýskacýnda hayatlar talan Aynadaki esrarýn yalan Sinelerde bozbulanýk hayaller Gecenin siyahýna karýþmýþ duman Umudun ellerinde düþlerim viran Düþlerim ürkütüyor kuþlarý Ýþitmesin insanlar aman Ay mahzun, güneþ kýrgýn, aðlar asuman Bu ýstýrap bitecek ruhum dayan Sokaklar hüzzam makamýný fýsýldýyor Ýnsanlar gülüyor, ben duymuyorum Ölüyor insanlar, ben gülmüyorum Bekliyorum azýðým noksan Umudum korkularýma yeksan Bekliyorum ötelerden gelecek ferman Bize ötelerden baþka yok derman Tan yeri aydýnlýða kavuþunca Nehirler denizlerde buluþunca Turnalar menzile ulaþýnca Mevsimler bahara eriþince Ruhum bir kuþ olup uçuþunca Ve ben ansýzýn öleceðim, Sonsuzluk bahçesinde güller dereceðim...
Faris Özer
Sosyal Medyada Paylaşın:
Faris Özer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.