Bir arabesk þarkýda geçiyordu adýn,
Ben dolmuþun penceresinde,
Kaybeden adamýn yüzüne bakýyordum o an.
Sorgulamak ölüm gibiydi yüzünde ki maðlubiyetleri
Ki onlardan kazanmýþtý, bu yalnýz þiirleri
Bir kadehlik piþmanlýðýn, soðumuþ mezesiydin
Arkamdan aðlayacak, yarým býrakýlmýþ bir tabakta.
Miyavlayan tavus kuþlarý kadar maðrur,
Kýrýk bira þiþeleri kadar, yetimdim þimdi
Acelem yoktu, þarkýlý bir iþkenceyi terk etmek için.
"Neden yoksun"larý çoktan, gömmüþtüm Seyhan` ýn sularýna
Korkularým, tespih taþlarý yüreðimin,
Çekiyorum "hastalýklý sevgime inat".
Þarkýnýn sustuðu yerde, bir oto galeri tabelasýnda,
Adýný gördüm.
Hayatýn en arka sýralarýnda, masaya kalp çizen
Ýçine kapanýk, kapanýklýða hayran, bir genç suratý vardý camda
Þimdi bir sigara olsa, nikotine boyanmýþ sabahlarýmý anardým.
Terkedilmiþ sokaklarýn kenarýnda, aç köpekler gibiyim,
Söyle, hangi çöplüðe attýlar, umuttan gözyaþlarýný.
Patlamýþ tekeri bu ömrün
Ne bileyim ne zaman biter, bu karanlýk yol
Gül gördüðüm bütün bahçelere, söverken.
Bilemezsin, nasýlda çaresizlik kokuyor tenim
Telaþlý yol çizgilerine, caddenin köle kaldýrýmlarýna
Ve ceset bakýþlý vitrin mankenlerine soruyorum;
"Yer yok" diyorlar, tinerli yalnýzlýðýmýn kirli suratýna bakarak.
Ýþin kolayýna kaçýp da oturabilirdim,
Bunalým metalinden tekerlekli sandalyeme,
Ama Ukala bakýþlarýn gölgesi bile yetiyordu
Bir uçurum boþluðunda, koltuk deðnekleriyle uçmak için
Oysa "mavi çocuk çýðlýklarýný" ben yazmýþtým
Günlerden 23, aylardan hüsrandý, çýktý biri baðýrdý
Tecavüz edilen her cümle, içimde bebek katliamý.
Bir unutulmuþun þarap þiþesine adýný yazmýþlardý,
O Yudumladýkça, parçalandý yemek borum, keskin piþmanlýklarýmdan.
Þimdi iki satýr yazsam, sende mi þair oldun diyecekler
Muamma güzergâhýnda, basit bir yolcuyum sadece
Kusmam lazým satýrlara, hayatýn çirkef sözlerini
Yoksa nasýl unuturum, ömrümü yeþerten baharýn ;
Hasretin daraðacýnda, zemherilerin mahkûmu olduðunu
Müebbet ayrýlýklarýn ýþýðýnda, terk ediþlerin affýný isterken.