Ah! be çocuk, ben sana gittiðin gün, darýlmak istedim ama, darýlamadým, ve yine, ayný gün sarýlmak. Ýstedim ama, sarýlamadým...
Biz o gün, seni bir kez daha kucaklayýp, bir deri bir kemik kalan bedenini, son kez kucaklayýp, sana, benim türküm dediklerinden, sen gibi, ezgiler söylemek istedik...
Haykýrmak, aþk ile, isyan etmek istedim, ben o gün çok þey istedim, ve kara gözlüm, o gün, istediðim hiç bir þeyi yapamadým...
Gözlerim dondu kaldý, sarýlamadým, býrakýp gittin diye darýlamadým, belki haberin olmadý, sen gittin, ben aþk ile hala oradayým, ayrýlmadým, asla da ayrýlmayacaðým...
Yani Berkin’im, sapanýný bize emanet, kalleþ okan hayatta, insan sarýlamadýklarýný unutmuyor, unutturmuyor!.. Atilla Yüceak Ocak 2015 Araþtýrmacý Yazar -Þair
Sosyal Medyada Paylaşın:
yüceak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.