Karanlýk gecelerden uykusuz yuvanýn sesi bir çift iri göz ýþýk saçtý etrafýna
gün doðarken sapkýn esintiler sardý yüreðimi birden gelmiþti soðuk kýþ gönüllerde kar
Uçtu yine aydýnlýða kanat çýrpan beyaz bir güvercin salýndý ay dönerken usulca yuvadan baktý geriye gözlerinde umud vardý
bir döndü bir daha döndü yuvasýna odaklandý göklerden bakakaldý yavrularý el sallarken gönlü yuvada kaldý yavrular yalnýz bir baþýna kaldý
üþümemek için yavrular birbirini sardý ortalýkta soðuk vardý soðuðun ardý kardý gün batarken ortalýk yine karardý ana yine yuvaya daldý iki yavru nasib aldý sardý yüreðine sonra ciðerine ne vardý ki anaydý
günlerden bir gün biri donmuþdu diðerini yanýna aldý palazlandý yavru gönlü uçardý sonra baþýndan savdý þimdilerde yalnýzdý
eþi giderken aðlamýþtý bile þimdi yalnýz baþýna gözleri ardýnda kaldý yeni bir umudla anaydý o
Behçet Bük 661/4.1.2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
GünbatımıerkenBehçetBük Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.