Düþlerinden sürülürken
Yaramýzýn sancýsýna tenimiz
Ýlk yaza emanet kaldý yazgýmýz
Þimdi !
Dudaklarýmda yalnýzlýk çürüðü kuraklýk
Ve
Penceremde
Gecenin en dinsiz vakitlerinde üþürken kar
Ateþle sýnanýyor
Ayrýlýðýnýn
Ýçime düþürdüðün özlemi
Ýki karakter arasýnda
Yol arayan yönsüzlüðün de
Çocukluðum kadar
Yoruluyor gece
Ki,
Yorgun gecede
Gölgenin peþine düþüyor
Bütün hücrelerim
Sesin kayboldukça
Gölgen de gidiyor dokunamýyorum
Ardýn sýra
Oysa
Sana her dokunduðumda
Beni
g(s)özlerin vururdu sevdiðim
Hadi!
Dokunamasam da
Sen
Dokun düþlerine
Özledim iþte anla….
Taylan KOÇ