Kayıp Bir Şehirdin İstanbul Gibi

Hiç kimsenin kimseyi hiçbir þekilde dinlemediði,
Bu yüzden de kimsenin kimseyi anlamadýðý,
Bir karmaþa, bir kargaþa itiþ kakýþ bir hayat,
Yaþardý Ýstanbul istemeden, senin gibi.
Sen gökkuþaðý gibiydin, renklerin vardý ne çok,
Ýnsanlar renklerine hayran yanýna koþardý.
Ýstanbul iyi bilirdi ve buna çok þaþardý.
Çünkü gökkuþaðý renk vermez renk alýrdý,
Sana dokunan insanlar renksiz kalýrdý.
Renkleri yavaþ…, yavaþ… yok olur solardý.
Yüreklerinde sevgi kaybolur, yerine nefret dolardý.
Ýstanbul anlardý görürdü,
Ama sen anlamazdýn görmezdin.
Ýnsanlarý hep iyi sanýrdýn kendin gibi,
Yüreklerini bilmezdin, ya da bilirdin umursamazdýn.
Ýstanbul da Ýstanbul kadar kimsesizdin aslýnda yalnýzdýn.
Ýçin ..., için…, aðlardýn kimse duymaz,
Kimse görmez, kimse bilmezdi.
Herkes seni çok isterdi Ýstanbul gibi,
Ve… onun gibi yine seni benden baþka kimse sevmezdi.

Yedek parça dükkanýna benzerdi en çok Ýstanbul.
Gönlü kýrýk olanlar ya da bir parçasýný kaybedenler,
Gece gündüz sokaklarýnda durmadan dolaþýrdý.
Yedek parça deðiþ tokuþu yapýlýrdý ýssýz sokaklarýnda,
Ya aldýklarý parçalar bedenlerine büyük gelirdi,
Ya da satýn aldýklarý yürekler sol yanlarýna uymazdý.
Aþk kulaklarýný kapatýrdý böyle anlarda olanlarý duymazdý.
Uðramazdý yanlarýna hiç o insanlarýn hatýrlarýný sormazdý.
Sende dolaþýrdýn sokaklarýnda onlar gibi bazen,
Gönlündeki kýrýklara uygun bir parça,
Bedenine uyacak bir beden arardýn,
Uymazdý hiçbir parça, hiçbir beden,
Ýstanbul’a o zaman sövüp sayardýn.
Sonra gözün kendi renklerine
Birde etrafýndaki insanlara takýlýrdý.
O zaman anlardýn Ýstanbul’u aðlardýn.

Sahilinde otururdun bazen tek baþýna,
Ýstanbul’la uzun.., uzun… sessiz sedasýz dertleþirdin
O sana aþký anlatýrdý sen ise ona yalnýzlýðý.
Ve insanlarda ki sevgisizliði acýmasýzlýðý,
Sesindeki týnýdan deniz ürker kabarýr,
Martýlar korkar kaçardý.
Gözlerin bir namlu gibi olurdu o anlarda,
Ýstanbul görürdü sen görmezdin ölüm saçardý.
Aþk dinlerdi sohbetinizi uzaktan,
Yüzünde acý bir tebessüm gülümserdi,
Çok gelmek istedim ben sana çok,
Ýçinde ve dýþýnda ki sesler o kadar çok ki
Gelsem de sana beni duymazdýn derdi.
Gözlerinde hüzün, usulca uzaklaþýp giderdi,

Ve… sonra gelirdi yanýma aþk,
Uzun uzun konuþmadan gözlerime bakardý.
Anlardým seni gördüðünü, senin sevgisizlikten öldüðünü,
Yüreðim o anlarda atmaz sanki dururdu.
Damarlarýmda ki kan donar buz olurdu.
Ýstanbul gibi oda bir kayýp þehir derdi,
Sarýlýrdý bana aþk sevgiyle teselli ederdi.
Görmezdin.

Blueangel/06.01.2015
Sosyal Medyada Paylaşın: