Kalabalýðýn içinde yalnýzdý kadýn. Düþünden geçen kýrlagýçlarý,uzak ülkelere gönderdi . Kah þiir yazdý,kah kahve piþirdi yüreðin de Kalabalýðýn içinde yine yalnýzdý kadýn. Gülünce güller açan o þen gönlünde, Bir dut kadar tatlý tebessümleriyle Kalbinin harman yerine dönmüþ kýzýl kýyamet türküleriyle Kalabalýklar içinde yalnýzdý o kadýn. Kestane kokusunu almýþ,çocuk gibi sevinir bazen, Bilir kendinden uzaklarda bir þarký çalar, Destan yazsa bu ömre azdýr ama, Kalabalýklarda tek baþýna yalnýzdýr o kadýn...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Semiray Sezgin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.