Zigot (1)

Yoktu o zamanlar baþ aðrým,mide spazmým
Gece yarýsý efkarým
Yasak aþkým
Ýç sýzým,
Arsýzlýðým...
Yoktu.

Parazit çalan radyom
Duman makinasý sobam
Dökük duvar, duvarda nem
Azýcýk bile tasam yoktu

Mesela hiçbir çocuðu ölürken görmedim bir kurþunla
Savaþ yoktu
Anne çaresizliði
Anason kokan baba nefesi yoktu
Vatanda vatansýzlýk yoktu
Sarayda soytarý, ipte cambaz yoktu
Ne kul ne yetim hakký,
Ne de göz...
Yoktu
Gönül hakký?
O da yoktu

Keþke hep zigot kalsaydým
Karanlýklarýn hüznünde deðil,
Annemde saklansaydým.

Ali Güçtaþ - Ýstanbul, 2009

Zigot (2)

Þimdi istiyorum ki, bütün çiçekler solsun
Renkler de...
Bir dünya savaþý daha görsün dünya
Kýrýlsýn çocuklarýn tüm oyuncaklarý
Kýrýlsýn, teselli etmeyin bacaksýzlarý

Ýstiyorum ki, Leyla Kerem ile basýlsýn
Silinsin tüm aþk meþk masallarý
’Fuzuli’ iþgal
Silinsin, edebiyata deli çýkarmalarý

Ýstiyorum ki, Cibril makamsýzca üfürsün
Yer homurdansýn,daðlar yürüsün
’Ne oluyor lan’ diye koþuþsun insanlar:
Zilzal!

Ve istiyorum ki,
Ya zigot olarak kalsýn
Ya da ot olarak doðsun ruhu aklýný bastýranlar!
Ali Güçtaþ - Giresun,2014


Sosyal Medyada Paylaşın: