Þaný adýnda saklý, Yüreðinde küfü kokan hüzünler. Bayatlamýþ bir yaþam tarzý, Dolu dizgin hayatýna sinmiþ gözyaþlarý. Öfkesine yenik düþünce, Efkarý kayaya vurup kaçan dalgadan da yüce. Acýsýný ceketinden silkmiþ, Geçmiþini bedeninde hasp edermiþ. Gözlerini kaparmýþ sinsice, Hüznünü saklar fark ettirmezmiþ. En baba adammýþ o Aðlamayý , meyhane köþelerinde, Gülmeyi hep bir sonra ki güne ertelermiþ. En baba adammýþ o Dað gibi, Deniz gibi, Bazen de Kimilerinin en acý gününde bir gökyüzü misali… En baba adam o , Bakýþlarýnda efkar-ý hüzün kaplý…!
...MügegüM... M.S
Sosyal Medyada Paylaşın:
Müge Sakallı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.