Kalem Böyle Çalınmıştır Yazıma

“Kalem böyle çalýnmýþtýr yazýma
Yazým kýþa uymaz, kýþým yazýma.”

Kader mi bu? Her dönüþte bir yol ayrýlýyor.
Ayak baþka, mýzrap baþka vuruyor sazýma.
Karanlýklar bitecek, þafaklar yarýlýyor!
Dil söylüyor, gözlerim inanmýyor sözüme.

Eylülde baharlar çýkarýyorum çiçekten,
Bal çýkarýyorum pislikte yatan böcekten,
Hayat suyu sunuyorum türlü içecekten,
Balýk bilmese de ters düþmüyorum özüme.

Ayaðý yerden kesilen adam, sürünüyor
Kanatlar takýnýp kuþ kýlýðýna bürünüyor.
Bana yarasa, ele tavus görünüyor.
Kýrýl ortadan, kurtar! Söz geçmiyor dizime.

Benim ak dediklerime kara deðil diyor.
Kýrmýzý et aðýr deyip domuz eti yiyor.
Ýftarda hurma yiyip sahurda þarap içiyor.
Beni ona kattýlar, set çektiler hýzýma.

Dengesi bozulmuþ terazi, biri beþ tartýyor.
Kefeye bir atýnca fiyatlar beþ artýyor.
Kâðýt para yok, demir para cebi yýrtýyor.
Eller görmesin diye kazak inmiþ dizime

Saklamadým ben, söyledim geleni aðzýma.
Bu sözden baþka miras býrakmadým kýzýma.
Kýzým! Kalem böyle çalýnmýþtýr yazýma.
Kýzým! Yazým kýþa uymaz, kýþým yazýma.

Ahmet YAMAN
www.suveydasiirleri.com


Sosyal Medyada Paylaşın: