BaþucuMda bir defter ile kalem;
uykumda sayýkladýðým sözcükleri yazmaktayým korkudan.
Unutmak korkusu þiirler doðuruyor.
Doðurdukça yollara saçýyorum okumaný umarak.
Ben gecelerin þairiyim,
Feryadým ile sevdalanmýþ hasletlerim…
Elleme benim gecelerime,
gündüzlerin senin olsun...
Yaþam bir þekilde sürüyor iþte,
ne kadar noksan olsan da,
ne kadar yorulmuþsan da,
tarumar edilmiþ bir kuþ yuvasýnda
kuluçkadasýn yumurtalarýnýn üstünde...
Umutsuz kalamýyorsun iþte…
Elleme benim umutlarýma
Arzularýn senin olsun...
Ýstersen her riyakarlýðýnla kötüle beni,
Zehirle iftiralarýnla tüm çocuksuluðumu…
Sadece, tarih öncesi çaðdan kalma bir yaþamsýn,
Vahþi bir dünyada elleri kanlý bir avcýsýn…
Oysa ben,bir mazoþist kadar baðýmlýyým acýsýna sevdamýn.
En karasýný çektir tükürerek suratýma,
en kavuþulmazýný zehret damardan;
kokuþmaya saldýran yaratýklara býrak gerisini.
Sen sevdamla býrak beni baþbaþa,
elleri kanlý yaþamýn senin olsun...
Gör iþte,
yufka yüreðim bir kurtçuk ordusu tarafýndan kemirilmekte!...
Karanlýðý kýzýla boyuyor damarlarým,
kýzýlca kýyamet kopuyor,
tüm karanlýklar artýk benim…
S-E-N YOKSUN,
B-E-N Y-O-Ð-UM…