Hüznüm

Caným benim
Hayatýmýn güz dönümü
Son mahsulüm
Ekinim
Bakarken üzgünüm
Konuþurken küskünüm
Yazarken hüznüm.
Varlýðýnda yokluðunu yaþamak çok zor
Suyu görmek ama içememek
Gülü görmek ama koklayamamak
Seraplarla uyanmak
Rüyalarda yaþamak
Caným benim
Ah! Yokluða yapýþmýþ
Ayrýlmayý bilmez ruhum
Ah! Þu gururum! Ah!
Böyle miydi hayallerim
Yarýnlar böyle mi olacaktý
Karalar giymiþ bir yalnýzlýk mý tutacaktý elimi
Þafaklar yas mý doðacaktý
Böyle mi, böyle miydi hayallerimiz…
Uðursuz baykuþlar mý ötecekti yeni tutuþmuþ aþkýmýzýn üzerinde
Hani bahar gelecekti
Hani çiçekler açacaktý
Çatladý topraklar bak
Kuþlar göç etti
Bahar gelmeden
Yeþili görmeyen yapraklar sararýp yollarýma döküldü
Ne gelinlik kaldý ortada ne damatlýk

Bütün ilkbaharlar güneþi görmeden eridi
Yýldýzlar göz kýrpmayý unuttu
Yasa büründü
Senle çarpmayý öðrenmeye baþlamýþtý yüreðim
Karanlýk geceleri aþamadým ki galip geleyim
Amansýz savaþlarla yenildi ya
Çeksin cezasýný
Sensiz susmayý öðrenecek eminim

Upuzun yollar vardýr hani
Etrafýnda sýra sýra serviler
Ufukla birleþir bazen, bazen tümsekler keser ufku
Uç noktasýndadýr gidenim dersin
Dönüþü yoktur
Dönüþü yoktur bilirsin.
Gölgeler düþer teker teker
Kýrýlýr, bükülür, sökülür en mahrem yerleri
Utanýr güneþten
Yavaþ yavaþ silinir servilerin kendinden uzun gölgeleri
Serviler silinir, yol silinir, ufuk silinir
Bir küçük kývýlcým arar gözlerin
Ýz olsun diye
Yol bulsun diye yüreðin
Bulamaz
Büzülür korkusundan,
Ýþte yüreðim öyle
Sensizliði senle yaþamanýn acýsýyla düþtüðü kuyuda
Bir belkinin ucunda tomurcuklanmaya hasret
Kendi çamuruna gömülen düþünceler gibi
Hep ayrýlýklar öldürmez mi yürekleri
Bak öldürdü beni de
Gör
Batmakta bir can daha nihayet.

Yoksun ya
Canýmdýn benim
Hayatýmýn güz dönümüydün, yaþayamadým
Son mahsulümdün koklayamadým
Ekinimdin toplayamadým
Yoksun anla iþte
Bakarken üzgünümsün
Konuþurken küskünüm
Yazarken hüznümsün
Hüznümsün.

Turgut Uzdu


Sosyal Medyada Paylaşın: