Aşkın İmlası

Noktayý koymuþtum oysa
Nokta bana ihanet etti.
Mürekkebim yer çekimine aldandý.
Virgüle tesir etti.
Ýmla kurallarýna uyarým bilirsin
Virgülden sonrasýný sen düþün.
Münzevi senaryolardan býktým artýk
Sahi bir aydýr nerelerdesin?
O Kara Çarþamba’dan sonra
Ýstanbul’u dinledim.
Fikrimde bir deðiþiklik yok
Seni yine silemedim.
Med cezirler yaþadým günlerce
Þiirler yazamadým defterime
Karanlýðýmý aydýnlýða çýkaramadým kalemimle.
Bekledim...
En baþýndan beri yaptýðým gibi.
Adýnýn ilk hecesini ünlemlerim yaptým.
’Sev be!’ der gibi.
Bir insanýn kýymeti yokluðunda anlaþýlýrmýþ.
Beraber olamadýðýmýz için en iyi ben bilirim kýymetini.
Adýný soruyorlar kimileri
Adýn lazým deðil ki!
’Baþ harfi ’B’ idi.’ diyorum.
Unuttuðumu sanarlar belki.
Gece, sen ve Ýstanbul diye yatýyorum.
Sabah Ýzmir’de kalkýyorum.
Adýný kumsallara yazarken...
’Adýn silinmeden dön hemen!’ diyorum.
Ýzmir’in bronz havasýný soluyorum.
Kelimelerimi bronzlaþtýrýp geliyorum.
Ben geliyorum, sen de geliyor musun?
Ben Muhammed...
Adýmýn son hecesini dile getiriyorum Mevlana misali.
Gel diyorum sadece.
Sana söyleyecek baþka kelime kalmadý lügatimde.
Gel ki noktayý beraber koyalým.
Þiirleri artýk beraber yazalým.
Baþkalarýna yan gözle bakmaktansa
Aþkýmýza birlik olup dört gözle bakalým.
Hadi! Bu kadar Münzevi senaryo kafi.
Baþta koyduðum noktanýn yanýna
Birer nokta daha koyalým.
Baþlayalým bir yerden.
Sonrasý ebedi...
Sosyal Medyada Paylaşın: