Bir Aralık Sızıntısı

Ve yine yeniden kalem kaðýtta
MünzevÝ bin düþünüp bir konuþmakta...
Yazmayý özledim, þiirlerimde senden bahsetmeyi
Bir gece yarýsýnda, senden ilham almayý bekledim.
Fotoðraflarýna bakýp bakýp gülmeyi
Þiirlerimde senden bahsetmeyi erteledim
Kendimle ettiðim kavgalarda
Seni kýsa bir süre unutuverdim.
Sana yazmayý býraktým ama seni yazmayý býrakamadým.
Seni yazdým sýralara
Senin ismini kazýdým sýralara
Yazdýkça seni hatýrlayayým diye
Adýný kazýdým kalemimin baþucuna

Denedim seni yazmamayý
Ýki ay sabredemedim
Seni unutmayý beceremedim,
Üstüne iki çay içip seni silmeyi
Öðrenemedim söz tutmayý
Seni kuþlara, aðaçlara anlatmayý
Dedikodunu yaptým günlerce,
Kendime anlattým, kendime aðladým.

Seni sevmeyi býraktým mý bilmiyorum
Ama sayfalara seni yazmayý
Duvarlara seni yazmayý býrakmadým
Býrakmayacaðým.

Beni sevmediðini adým gibi biliyorum
Seni silmediðimi adýn gibi biliyorsun
Bir gerçek var ki;
Seni hala sevmiyor olabilirim
Ama seni yazmayý senden çok seviyorum
Sana bensiz zamanlar ve mutluluklar diliyorum
Gidiyorum...

-MünzevÝ
Sosyal Medyada Paylaşın: