Yokluğuna...
Anýlar…
Tadýna doyulmayan, eþi benzeri bulunmayan anýlar.
Bazen el ele yollarda, bazen göz göze kýrlarda yaþananlar,
Umudun kolunda, mutlu yarýnlara göz kýrpan, en içten duygular.
Yalnýzken gecenin koynunda,
Aydýnlanan karanlýklarýn yýldýz yýldýz yaðmasý yaðmur gibi üzerime,
Geleceðe açtýðým umudun kapýsýndan sýzan ýþýðýn
Nebze nebze dolaþmasý damarlarýmda kan gibi.
Ve hayaller;
Sen olmadan yaþadýðým bu kadar aný bulurken,
Senli hayallerimi hayal edemiyorum.
Parlardý ellerin galiba,
Gözlerinde bana olan sevgini görmek,
Ve en güzel köþelerinde seninle olmak dünyanýn,
En güzel ve en soðuk sularý içmek ülkemin en yüksek daðýnda.
En nadide çiçekleri toplardým sana,
Olsaydýn yanýmda…
Koskoca bir yýl geçti
Ve koskoca sensiz bir kýþ…
Yaðan karda yalnýz gezdim,
Ve yalnýz ýslandým sonbahar yaðmurlarýnda.
Güneþ doðduðunda da, battýðýnda da yalnýzdým.
Ve garip kaldým bir baþýma…
Senin yokluðunda…
Oysa adýna umut koyduðum yalanlarla avunurken ben,
Karanlýklar içinde, hiç ýþýðým yokken ufuklarda,
Ellerimde hiç ellerinin izi olmadý canan…
Hiç duymadým yüreðimde bakýþlarýnýn heyecanýný,
Almadým ellerini ellerime,
Duymadým yüreðimde yüreðini,
Duyardým seni, alýrdým ellerini ellerime,
Olsaydýn yanýmda…
Artýk bahar vaktidir canan,
Kuþ cývýltýlarýndan alýyorum ümidimi,
Esen rüzgarlarla gönderiyorum hasretimi,
Yokluðuna uzanan ellerimi güllerle avutuyorum,
Sen diye alýyorum, sen diye bakýyorum güllerime,
Ve daha çok seviyorum, dikenleri battýkça ellerime…
Þimdi bahar diyorum…
Ve artýk geceleri daha çok seviyorum.
Her gece seninle aydýnlanýrken,
Kendimi kandýrýyorum…
Yokluðuna alýþýyorum yavaþ yavaþ…
Görmelerim olmadý ki, yokluðuna yanmýyorum…
Çevremdeki çiçekler sensindir benim yanýmda,
Ve her kýr çiçeðine adýný veriyorum, canan diyorum…
Ýþte geldi bak,
Her taraf yemyeþil…
Ve olmasan da yanýmda,
Ýþte geldi bak Ýstanbul’a bahar,
Yeni açan tüm çiçeklerin, tüm papatyalarýn sana selamý var…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.