SEN Gittiğinde

Sen gittiðinde
Mevsimlerden sonbahardý, kýþ da yolda, peþinde.
Sen gittiðinde
Benim de hayatým sonbahar misali.
Sen gittiðinde
Beni dört duvara mahkûm ettin
Kapýyý da arkadan yüzüme kapatýp da gittin öyle.
Sen gittiðinde
Gülmeyi býraktým ben.
Sen gittiðinde
Omuzlarýma bir huzursuzluk çöküverdi.
Sen gittiðinde
Bak bu gidiþin en büyük faciasý bundan sonra...
Kendimi kaybettim ben.
Ben Kimim?
Canlý mý?
Cansýz mý?
Düþününemiyordum bile.
Sen gittiðinde
Aldýðým nefesime güvenim bile kalmadý.
Kalp atýþlarým o kadar hýzlý ki...
Bi hastalýða yakaladým kesinlikle.
Týbba bakarsan ismini bulamaya bilirsin.
Belki Hipokrat’a göre öyle bir hastalýk bile yok.
Ama, benim kitabimda bir ismi var...
Sensizlik!
Kanser, taun gibi korkunç!
Ama, öldürmez, tek farký bu.
Yaþatýr!
Izdýrap vererek.
Sen gittiðinde
Gözlerim hep nöbette,
Ýnadýna inad
Geceye inad
Sabaha kadar.
Sen gittiðinde
Resmini penceremin camlarýna çizdim gözlerimle.
Gittiðin yollara bakarak.
Uyumadim!
Kaç geceyi sabahlara teslim ettim sensiz.
Sen gittiðinde
Mahallede bir otomobil parkýnda bekçilik yapan bir dayý vardý.
Sabaha kadar uyumaz arabalarýn etrafýnda gezerdi.
Bir kaç defa patron gizlice dayýyý kontrol etti uyuya kalýyor mu diye.
Ama, hiç yakaladýðý olmadý.
O, otomobillerin bense hatýralarýn bekciliyini yapýyordum.
Yorgun, uykusuz gözlerimle.
Sen gittiðinde
Kaç sabah oldu iþe giden insanlarýn daha hava aydinlasmamis sokaklara dökülüsunu seyrettim.
Sen gittiðinde
Güneþin doðuþunun ilk defa farkýna vardým.
Ve hergün, hergün sabahleyin o manzarayý seyretmeye baþladým ondan sonra.
Ne kadar güzel!
Ama, bir þeyde eksiklik vardý hep.
O güneþin doðuþuyla sana Günaydýn diyemiyordum her seferinde.
Sen yoktun çünkü, sen gittiðinde. . .

Kamil-Vusal / 29.12.14 /
Sosyal Medyada Paylaşın: