“Apar Meni O Ýllere’’ deyirsen sen! Biz ki daha ayrýlmýþýk... Ne sen daha o sen deðil, Ne men daha o men deylem.
“Apar Meni O Ýllere’’ deyirsen sen! Geri dönek evvelki tek, Teyin edek görüþ vaktý, Men saata tez-tez bakým, Sen telesik addimlarla, Tez-telesik evden çýkýp, Görüþüme gecikesen...
”Apar Meni O Ýllere’’ deyirsen sen! Deyirsen ki, Yene tutum zerif beyaz ellerinden. Bacararam?! Bilmirem ki… Deyirsen ki, Ýpek sacýn aramýzda perde olsun, Saçlarýný okþamaðmý isteyirsen.
“Apar Meni O Ýllere’’ deyirsen sen! Ahý nece?! Bu ki mümkün deðil daha, Geriye ki, yolumuz yok, Yarýdaki ayrýldýk biz! Sevincimiz azdan azdý. Gam kederse tükenmez çok. O sevgiden… O illerden… Eðer sonda gam kaldýysa, Aparmayým gel men seni o illere, Ne sen daha bir de bunu iste menden, Çýkart meni yaddaþýndan! Sil at meni üreyinden! Ne sen… Ne men… Ýstemirem!!!
“Apar Meni O Ýllere’’ deyirsen sen! Biz ki daha ayrýlmýþýk.. Ne sen daha o sen deðil, Ne men daha o men deylem!
Kamil-Vüsal
Sosyal Medyada Paylaşın:
AzE_BaKu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.