AŞKA İNANMAK ZOR

Aþk tutuþur dokunsa ellerin ellerime,
Yýldýzlar bir kývýlcým gökyüzüne saçýlýr.
Býrak yansýn halýnca su dökme küllerime,
Neden senin güllerin dikeniyle açýlýr?



Ayrýlýða iþaret gözlerinde ki hüzün,
Veda edip gitmenin þimdi sýrasý deðil.
Ben sana mübtelayým ey benim iki gözüm,
Ben de ki bu dertlerin sen de yarýsý deðil.



Dilin açtýðý yara her gün sýzlar kanarmýþ,
Þakaðýmdaki çizgi ýzdýrabýn izleri.
Belli etmezmiþ amma için için yanarmýþ,
Sessiz kurþunlar gibi öldürmekmiþ sözleri.



Neden eskisi gibi gülmez gözlerin bile,
Hiç söyleyen olmadý bilmiyorum ki neymiþ.
Üþüdüm ýsýtmýtyor yanan közlerin bile,
O vuslat dedikleri demek böyle bir þeymiþ.



Dilim de ah, gözüm de beddualar var sanma,
Aþkýn zehir olsa da içmeye yemin ettim.
Gözün de aþka dair bir ihtimâl var amma,
Aþkýnla kanatlanýp uçmaya yemin ettim.


Saçlarým beyaz amma ihtiyar sanma yaþým,
Yalancý sevdalarla gülmeyi unutmuþum.
Sabret gönül deyipte sýktým döküldü diþim,
Ben seni beklemekten ölmeyi unutmuþum.

HARUN YILDIRIM

Sosyal Medyada Paylaşın: