Ýs
YAKAR BENİ
YAKAR BENÝ.
Yine kýþ bastýrdý memleketimi,
Soðuktan üþüyen, EL yakar beni.
" Odun, kömür bitti " diyen anaya,
" Paramýz yok " diyen DÝL yakar beni.
Çay’la, ekmek, zeytin, üç öðün yemek,
Daha fazlasýný getirmez, emek,
Çok acý veriyor, bunlarý bilmek,
Soframda var ise, BAL yakar beni.
Her kapýyý çalýp, sorabilseydim,
Olmayana yakýt verebilseydim,
Her bacada duman görebilseydim,
Sobada buz tutmuþ, KÜL yakar beni.
Rabbim bana verse, bolca parayý,
Sarsam bin gönülde, binbir yarayý,
Kursam gönüllere sevgi sarayý,
Paylaþýlmaz ise, MAL yakar beni.
Derdini diyemez, boynu bükükler,
Hele kýþ gününde, bir þeyler bekler,
Fakir çocuklarla, hele bebekler,
Öksüz, yetim, garip, DUL yakar beni.
Her ne vereceksek, verelim bu ay,
Vermenin zevkine, erelim bu ay,
Mutlak, bir gönüle, girelim bu ay,
Çalýnmaz kapýda, ZÝL yakar beni.
El açana deðil, açmayana bak,
Iþýsýn gönüller, bir mum da sen yak,
" Kul hakkýyla gelme " diyer, Celle hak,
Allah yakmaz belki, KUL yakar beni.
Ýsa Kahraman
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.