KÖYÜMDEN ÖZEL İSİMLER

KÖYÜMDEN ÖZEL ÝSÝMLER

Vataným Türkiye, Sinop’tur Ýl’im,
Ýlçem Boyabat’týr, o benim gülüm,
Erkeç Köyü’nde de açýldý dilim,
Bizim Sülâleye KADI diyorlar,
Kendi gitti kaldý, adý diyorlar.

Ýki mahalleden oluþur köyüm,
Tembel bulamazsýn, çalýþýr köyüm,
Olmayana verir, bölüþür köyüm,
Meyveyi toplarken, hem kendi yerler,
Görene verirler, GÖZBAKAN derler.

Kýrdan ot toplardý, bak MANCAR der’di,
MANCARLU EKMEÐÝ sýk sýk ederdi,
Ondan yemek yapar bir güzel yerdi,
Ben toplar bulurdum, o emeðimdi,
KÝRENÝN EÐÞÝSÝ, baþ yemeðimdi.

Ben KÝREN dedim ya, kýzýlcýk anla,
Sürülürdü tarla KARA SABAN’LA,
Düzelirdi sonra, tarla TABAN’LA,
KÖMÜÞ ARABASI, DESTE’YE gider,
Herkes çay içemez, hastaya gider.

Evler ahþaptandýr, HERKÝL anbardýr,
Kurakta köylümün GAVSA’SI dardýr,
BUNGUNUM dediyse, bir derdi vardýr,
Ayakkabýlýða BABUÞLUK diyor,
Pabuç bulamazsa, o çarýk giyor.

Pencere bilmezler, diyorlar TEMEK,
EKMEK YÝDÝM derse, yemiþtir yemek,
Tarladaki çapa, olmuþtur CEMEK,
Ahýra DAM derler, kümese PÝNNÝK,
Ceketimiz ABA, ham deri GÖNNÜK.

Ahþap kutu çoktan, GARBAN olmuþtur,
Alaca SEYÝS de kurban olmuþtur,
BÝÞÝ ocaktaysa, duman olmuþtur,
Pazar gününe de DERÝ demiþler,
Elma bulamayýp ACUK yemiþler.

Abla ABU olmuþ, bizim köylerde,
PELUZA’yý bulsa, her öðün yer de,
Kuyu var SEREN var, GÜÐLEK’i nerde,
Raflar SERGEN olmuþ, odanýn dibi,
Kýrk yýllýk hindiye, diyorlar ÝBÝ.

Çift sürerken toprak, GOZGUÇ vermiþtir,
Avlu ÖVEN olmuþ, buðday sermiþtir,
Ýnek buzaðýyý GASU’da görmüþtür,
Yazmakla biter mi, yeter bu kelâm,
Ýsa’dan hatýra, kalsýn vesselâm.

09.09.13 ÝSA KAHRAMAN.

Sosyal Medyada Paylaşın: