Garson…

Garson…
Çay getir yavrum
Gelirken þiir okusun; giderken aðýt
Ver yavrum… Oradan kalem, kâðýt
Ben yazacak çok þeyler biliyorum.
Kül tablosunu unutma yanýnda
Unutmanýn ne demek olduðunu biliyorum
Gaz ocaðý gibi sönüp parlayan sevgilinin hatýrýna
Adam diye bildiðim pot aðýz salyangoz sürülerinin
Sülük gibi yamana kalan pervanelerin, Gül hatýrýna.

Garson… Çay getir oradan
Besmelesini çek; Karanfil, kekik kokusunu koy içine daðlarýn hatýrýna
Bakma sen benim kýrýk dökük olduðuma
_Ýyi þiir yazarým ulan!
Kâkülünü unutup kalçasý çýkýk kadýna
Seksen beþ yaþýnda yirmiliðini çýkarmamýþ kadýnýn sahibine
Ýyi þiir yazarým ulan.
Garson… Ulan imansýz
Parasý olana yaver, parasý olmayana gavur mu kesildin ulan
Bana, bakma bakalým
Kapý önünden geçenlere aðzýnýn suyu akýyor
Gözlerin karpuz peþinde..karpuz
Diþlerin geviþ getiriyor Psikopat.

Ülen… Garson…
Getirdiðin çayý döktün üzerime
Yanmadýk ulan
Çok yangýnlarda, kaç cenaze gönderdik bir bilsen
Çok aþklarda güvercin uçurtup, kargaya aþk mektubu yazdýðýmý anlasan
Posalý cay getirirdin bu þair denilen adama
Parada istemezdin…

Ben demledim kendi çayý mý
Ýstemem artýk baþýmda kraldan dayý
Gidiyorum ulan
Gidiyorum...
Senin olsun memleket davalarý.

Sosyal Medyada Paylaşın: