Hayata dair ne varsa kýsasa kýsas ömrümüzde günler geçtikçe küçülüyor, içimizde. Ýnsan kendi içinden göçer mi hiç? Kayýp olur mu bilinmezlik diyarlarýnda, içinde ki ütopyalarda. Yaþamak, sadece olduðun o’an. Baþkalaþmýþ, farklýlaþmýþ bedenim Ýç savaþlarým’dan kurtulup, Sürüne sürüne umutlardan uzaklaþýyor. Bir çilek aðacý hayal et, çileklerin siyah olmasýný düþün sonra. Ümitlerini uçur sert rüzgarlarda. Gecenin dudaklarýndan bir buse al Çaðýr tüm umutsuzluklarý. Siyah þarkýlar çalsýn her tarafta, Gölgemiz bile siyahken, özümüz nasýl beyaz olsun? (...)
Sosyal Medyada Paylaşın:
mertismail54 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.