"ölümə oxuduðum nəðmələr" dən) *** Onu anlayabiləcək qədər yaþadým, þürtüþdük yýllarca tanrý kaderinə sýrtýmý dayadýb. Gecələri möhlət umdum içimi dolduran acýlarýndan, gündüzləri hiç sormadan koþdum yorulana kadar. Dünyayý usandýrdým, ama,əsla usanmadým yaþamaqdan, nəfəsimi nəfsimə çaldýrtmadan paylaþdým onunla vücudumun sərməstliyini, ortak bir hayatýn tuhaflýðýný, hiç istəmədən, hiç diləmədən, hiç sevmədən... * Özlədiyim birisi varýydý, üç nöqtəydi düþüncələrimdə. Ama,olmuyordu.. . Ceviz aðacýna atdýðým taþlar gibi yan geçərdi uðurlarýmýn kəsəkləri. Bir masal da məndən olsun, mən də nənəmdən duymuþdum... Ceviz aðacýna gidərsən ya, altýndan bari bircə tanəsini bulamazsan sa, bahtýna maþallah! O gün uðurdan mədət umma! Mən də gitdim sabahýn erkən çaðýnda. Cevizlərin tam yetiþən zamanýydý, gəliþimə birisi düþmüþdü, þükürlər olsun allahýma!!! Bu mənim uður cevizimiydi, alib götürdüm və arabamýn barýnda saxladým... * Yarým qalmýþ aþkýmýn umutlarýdýr, sanki hər gün götürürəm özümlə. Geçən qýzlarýn diqqətsiz baxýþlarýnda qaybolub gedirəm, bəyaz saçlarýmýn düþən tellərində ölən sevdalarýmý gömürəm yarým qalmýþ aþkýmýn xarabalýqlarýna . Ah,nasýl da ölməyə həvəsliyim bu gecə. Kayan bir yýldýz da mən olsaydým... ***
Sosyal Medyada Paylaşın:
Vahid Sabah Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.