BENMİ YAZDIM KADERİMİ
umutlarým batarken bir bir okyanusun derin mavilerine
sevgiyi tanýmýþtý körpe yüregim seninle birlikte yar
ellerimden tutup çekmiþtin sevda þehrinin semalarýna
eylemler yarattýn sen benim düþlerimde bir akþam sonu
yýllarýn besledigi sevdamýzý kimseler yýkamazdý hani
bir binanýn tepesinden atacakken kendimi aklýma geldin
kendime degilde kalbimde yaþattýgým sana kýyamadým iþte
solyanýmda bir sýzý var yüregim kanýyor damla damla
hasretin volkan olmuþ yakýyor bedenimi eritiyor anlasana
ben seninle sevdim bu hayatý sensiz yaþanýlmýyorki bee
gözlerinde kaybolmayý düþlerdim saçlarýna dokunabilmeyi
haykýrmak gelirdi içimden bian sana seni ne çok sevdigimi
bir korku kaplardý iþte o an düþüncelerimi ya kýzarsan
yelken indirmiþ gemi gibi kaybolurdum hüzün deryalarýnda
sen hiç bir zaman bilmeyeceksin ama ben seni çok sevdim
suskunlugumun bir sebebi vardý sen farkýnda olmasan bile
gün boyu gözlerim seni arardý baktýgým her bir yerde
gülüþlerinde kaybederdim kendimi hayattan koparcasýna
nefret duyardým kendimden sana yakýþmadýgým için
taþýyamazdý sevdaný bu yürek zaten sevmek kim ben kim...
gönlümde açýlan bütün beyaz sayfalar karardý þimdilerde
öylesine yorgunki umutlarým öylesine kýrgýnki duygularým
herkes sevginin mutlulugunu yaþarken neden ben acý çekiyorum
dogdum dogalý aglayan kaderim neden bir gün olsun gülmüyor
fakir olmayý garip olmayý benmi istedim benmi yazdým kaderimi
E R K A N
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.