seni bana baðlayan erk
gözden göze düþsel köprü
ebemkuþaðýnca rengârenk
parçalanýyor tenimde atomlar
aþkla giriyor düþlerime
ýþýk hýzýnda fotonlar...
yediðim içtiðim her besin, sana esin
gün yirmi dört
saatlerde sen varsýn, seninle geçiyor zaman
sevgiyle dönüyor akrep - yelkovan
sana akýyor gözlerimdeki ýþýk seli
tenimdeki sýcaklýk,
tin tine yansýyor
benliðimi arýndýran semavi paklýk
yanýyor beynim,
göze göze uçuyor aklým...
yüzün ay gibi, güneþ gibi, yýldýz gibi
ateþe boyuyor kendini
çýlgýn aþýðýn cýz - býz gibi...
yarýn düðün dernek; gökyüzünde þenlik var
güneþle dansedecek akþamýn ilk yýldýzý
kýskanacak ateþli seviþenler,
ateþle seviþeni görecek kamaþan gözler
gerdeðe girecek gönlümün kýzý...
ben Apollon,
ýþýk ülkesi Likya’dan geldim
yörüngesi yeryüzüne
sana uzanan tek gezegen benim;
güneþin si mgesi
ver elini Venüs, yok ki ötesi...
Þaban AKTAÞ
08.06.2004
(*)Yayýnlanmýþtýr / Aykýrýsanat