köþe kapmaca oynuyor beynimde düþünceler. sobelenen ben oluyorum yine kadere. bu son dönemeci ömrümün. bir daha doðmamak üzere batýyor hülyalarýmýn güneþi. akþam oluyor kapanýyor perdeler birer birer. örtün üstüme çiçek kokulu yorganýmý görmeyeyim yaþamýn ihanetini,günahlarýný.....
þ.atalay
Sosyal Medyada Paylaşın:
MENEKŞELER Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.