HASRET

Sormayýn derdimi daðlar gibidir,
Güller boynun bükmüþ bülbüle hasret,
Çatladý dudaðým, kurudu dilim,
Çölleþen topraklar yaðmura hasret.

Mertekler çürüdü, kýrýldý hezen,
Servete boðuldu avare gezen,
Ýnsan kýlýðýnda insaný ezen,
Þaþýrmýþ pusula doðruya hasret.

Ak-pak bildiklerim kara mý kara,
Gittikçe büyüyor içteki yara,
Var mýdýr bir umut bu ilkbahara,
Gönüller edebe, erkâna hasret.

Çakallar doldurmuþ aslan yurdunu,
Herkes olmuþ bir birinin mahkûmu,
Soran yoktur, boynu bükük mahdumu,
Küçücük yavrular sevgiye hasret.

Hep kendisi yesin, batsýn gerisi,
Bakarsýn adama eþek irisi,
Gelip düzeltir mi acep birisi?
Ýnsanlýk bir parça vicdana hasret.

Mehmet Hanifi DAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın: