Bu gün baþka bir gündü. Boynum bükük deðil, Yüreðim buruktu. Bilmem neden için ezikti, Akþam oldu gökyüzüne baktým Yýldýzlar soluktu. Bilmem neden ay bile sönüktü. Bu gün baþka bir gündü. Sessiz yürürken sokaklarda, Gözlerimden iki damla yaþ döküldü, Çiçekçi önünden geçerken; Baktýðým çiçekler üzgündü. Bu gün baþka bir gündü, Beyaz zambaklar bile ezikti, Kardelenlere baktým, Yönleri ayaza dönüktü. Bu gün baþka bir gündü, Hüzne baktým gözleri sevinçten güldü, Geceye yanaþtým; Yýldýzlarda seni görmek için Yýldýzlar geceye büründü, Yöneldim yakamozlara; Ýçim ferahlasýn diye. Onlarda denize gömüldü, Yüreðime yaren ettiðim Gönüller, yoklara büründü. Bu gün baþka bir gündü.
Sosyal Medyada Paylaşın:
ismailturkmen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.