Dereler coþmuþ yollara taþmýþ
Çiçekler bahar diye tomurcuk açmýþ
Sevdalarýn uykususeherde kaçmýþ
Ben kendi kaderime bakýp,ona yanarým
Yýllar beni alýp da yele götürdü
Yaðmura yakalatýp sele götürdü
Dikenli bir bahçede güle götürdü
Ben þimdi kendi dünyama deðil ,ona yanarým
Tükendi artýk hevesim iþtah kalmadý
Çok uðraþtým hayallerim menzile varmadý
Çabaladým, didindim, ama sensiz olmadý
Kendimii bir türlü anlatamadým ona yanarým
Çok þey mi istedim kýsacýk hayatta senden
Hep bahane buldun bir þey gelmez elden
Bir ara uçurdun ayaklarýmý, kestin yerden
Bütün ümitlerim tükendi, ben ona yanarým
Kul Özcan’ým gözümde artýk yaþým kalmadý
Felek vurdu tokadý ekmeðim aþým kalmadý
O cemale sürecek benim baþým kalmadý
Bu kadar vebali nasýl taþýrým, ona yanarým 19.05.2014
Abdulhamit Özcan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.