KARAMSARLIK DAĞ GİBİ..
Ruhuma prangalar, vurulmuþtan beterim
Ateþler içindeyim, uðrun uðrun tüterim
Ýhtimal ki gün gelir, ben kendimde yiterim
Karamsarlýk dað gibi, su akacak arkým yok
Yaþýyorum sað gibi, mevtadan bir farkým yok
Ne günün getirdiði, ne uçsuz hayallerim
Derdime kâr etmiyor, bomboþ kaldý ellerim
Baðda bülbül ötmüyor, boynun büktü güllerim
Zemheride gibiyim, hasretim baharlara
Dayanamaz yüreðim, sinemdeki harlara
Uçup gitti son kuþlar, umudumu alarak
Gönlüme hiç bitmeyen, ince sýzý salarak
Kaldým yalnýz baþýma, derde düçar olarak
Öksüzlerden düþkünüm, yetimlerden ehvence
Halimi anlatmaya, yetmez binlerce hece
Özledim sevdiðimi, o eþsiz sevdasýný
Yaratýlan en güzel, insanýn en hasýný
Gittiði günden beri, tutmaktayým yasýný
Bir daha dönmez artýk, paramparça yüreðim
Yaþam hevesi için, kalmadý hiç ereðim
Güneþ doðsa ufukta, baþlamadan gün biter
Gündüzler de karanlýk, gecelerden bin beter
Virane gülistanda, artýk baykuþlar öter
Biter tüm sancýlarým, ne olur, dursa zaman
Yoksa kor alevlerde, yanacaðým pek yaman
26.12.2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.